Późna jesień i zima to pory, kiedy nadchodzi czas na prace nie związane bezpośrednio z odwiedzinami u pszczół. Do takich należy niewątpliwie praca z woskiem. Wosk to substancja wytwarzana jedynie przez pszczoły. Młode robotnice, pojadłszy sobie do syta, zbierają się tłumnie w upalne i dni i wiążą w cieniutkie łańcuszki. Każda kolejna czepia się nóżek koleżanki i wisząc tak tłumnie zaczynają się zbiorowo pocić. Efektem jest pojawienie się, na spodniej stronie ciała, przezroczystych drobinek wosku, zwanych lusterkami. Pszczoły zbierają je skrupulatnie za pomocą specjalnych ostróg na odnóżach i żuwaczkami formują w pożądany kształt. Po odpowiednim podgrzaniu wosk przyjmuje oczekiwaną przez nie, sześciokątną formę komórki pszczelej. Wosk jest substancją niezwykle cenną dla pszczelarza. Jest niezastąpionym materiałem budulcowym wnętrza ula. Tworzy kołyski dla larw, schronienie dla dorosłych pszczół, zapewnia miejsce do magazynowania zapasów. Niestety bardzo łatwo ulega zanieczyszczeniu. Wchłania toksyczne substancje ze stosowanych powszechnie środków ochrony roślin, związki stosowane przez pszczelarzy do leczenia pszczół, a także przetrwalniki wirusów i bakterii. Chcąc oszczędzić pszczołom nadmiernej pracy i zwiększyć efektywność miodową, należy bardzo starannie i ostrożnie gospodarować woskiem…
