Jesteśmy niewielką firmą rodzinną. Pszczelarska pasja nie została wyssana z mlekiem matki, lecz spadła na nas niespodziewanie, jak grom z jasnego nieba. Brak wcześniejszych doświadczeń zmusił nas do niezwykle intensywnych studiów w temacie pszczelim, a także nawiązania wielu wspaniałych znajomości. Od 2016 roku rozwijamy swoje umiejętności w prowadzeniu pasieki i produkcji miodu. Cała rodzina, a jest nas pięcioro, angażuje się w opiekę nad pszczołami, wędrówki na pożytki i ostatecznie w prace z miodem. W naszej pasiece staramy się stosować metody ekologiczne, aby nasz miód pochodził tylko od szczęśliwych i zdrowych pszczół.
W naszej pasiece posiadamy aktualnie 80 rodzin pszczelich.
Przygoda nasza rozpoczęła się od 5 młodych rodzin, tak zwanych odkładów. W ciągu 5 lat nasza pasieka stopniowo się rozrastała i dziś zimujemy do 80 pni pszczelich. Prowadzimy gospodarkę wędrowną, czyli dowozimy nasze ule tam, gdzie spodziewamy się szczególnie pięknych i obfitych pożytków. Na naszym domowym pasieczysku pszczoły spędzają czas do jesieni do późnej wiosny, kiedy to szczególnie ważna jest troskliwa i sumienna opieka nad rodzinami.
W nasze pasiece posiadamy różnorodne pszczoły. W zupełnej zgodzie żyją i pracują obok siebie pszczoły kraińskie linii Szron, Sklenar, Troiseck czy Wigor, pszczoły Buckfast duńskie i niemieckie oraz pszczoły kaukaskie. Choć z tymi ostatnimi postępujemy nader delikatnie, gdyż są one wyjątkowo mało towarzyskie 😉
Miód to, najczęściej specjalnie przygotowany przez pszczoły nektar kwiatowy. Taki miód nazywamy nektarowym.
"Pszczoły, by zapewnić pokarm rodzinie, potrzebują dużo energii. Uzyskują ją z nektaru zbieranego z kwiatów i przetwarzanego w miód. Nektar to słodki, zawierający cukry płyn, pełniący funkcję nośnika substancji odżywczych w roślinach i wabiacy do siebie pszczoły oraz inne owady, by umożliwić zapylenie. Produkowany jest zazwyczaj przez specjalne gruczoły nazywane nektarnikami lub miodnikami, znajdujące się w kwiecie. Nektaru nie należy mylić z miodem. Zawiera około 70% wody i różne cukry: przede wszystkim sacharozę, ale także fruktozę i glukozę. Zawartość i udział poszczególnych cukrów w roślinach są różne. Im wyższa zawartość cukrów, tym więcej miodu pszczoły mogą wyprodukować.
Przy użyciu trąbki owad wsysa nektar, który zbiera w tak zwanym wolu miodowym, mieszczącym do 70 mg nektaru. Warto to porównać z masą własną pszczoły wynoszącą 100 mg. Normalny ładunek to jednak 15 - 40 mg. Aby wypełnić wole, potrzeba ponad tysiąc wizyt na kwiatach, co zajmuje mniej więcej godzinę.
W wolu nektar jest mieszany z wydzieliną gruczołów robotnicy zawierajacą enzymy rozkładające sacharozę na glukozę oraz fruktozę i jest transportowany do gniazda. W drodze rozpoczyna się proces przetwarzania nektaru w miód. Zbieraczki przekazują wszystko pszczołom pracujacym wewnątrz ula. Te dodają więcej enzymów i umieszczają nektar w komórkach plastra.
Z nektaru mamy już wytworzony niedojrzały miód, który trzeba podgrzać i wentylować, by zmniejszyć w nim zawartość wody. Zbierając się razem, pszczoły potrafią podwyższyć temperaturę ula, mogą też poruszać skrzydełkami w taki sposób, by woda odparowywała z miodu. Gdy jej zawartość spadnie z około 70 do 18 - 20%, owady zamykają komórkę z miodem cienką pokrywką z wosku. Zawartość wody poniżej 20% jest konieczna, by miód się nie psuł i dał się przez długi czas przechowywać. "
Istnieje także miód spadziowy
Miód mogą pszczoły przygotować także z wydalanych przez mszyce słodkich płynów, nazywanych spadzią. Zawierają ona również sacharozę, fruktozę oraz glukozę. Pszczoły zbierają spadź i w taki sam sposób jak nektar, przetwarzają ją w miód. " Miód składający się w dużej części ze spadzi zawiera więcej substancji mineralnych i jest ciemniejszy od zwykłego miodu nektarowego. Kiedy powstaje z czystej spadzi, nazywa się miodem spadziowym i w zależności od roku jest go mniej lub więcej."
Źródło: "Pszczoły " Joachim Petterson, Wydawnictwo Literackie 2018